Mirò(1893-1983) - Ελύτης(1911-1996)

Από την Αναγέννηση στον εικοστό αιώνα

Ήλιος ο πρώτος( VI, Βαθύ γαλάζιο)

Σε μάτωσαν οι νύφες του βυθού

Οι λευκές του μαϊστρου ερινύες

Ανάβοντας τη ζήλια του κορμιού

Μα όταν γελάσαν οι ανυφάντρες του ήλιου

Που φιλοδόξησαν ένα καμάρι επίγειο

Άξαφνα πήρες τη βαφή του απείρου

Τώρα καθώς πατάω μες στις πλαγιές

Στα κουκουνάρια που φυσώντας έστρωσεν

Άνεμος γητευτής με χείλια βαθυγάλαζα

Καθώς γλυστράω στα τσάμια της κατηφοριάς

Κι ανοίγω τα φτερά στο βλέμμα σου το απέραντο

Καθώς ταιριάζω στου βοριά το στόμα μια υμνωδία

Μου φέγγει ο κόλπος το βαθύ μουρμούρισμα της άμμου

Και βλέπω ανθούς να πέφτουνε στα γαλανά νερά

Φύκια μελαχρινά στου φλοίσβου το νανούρισμα

Κανάτια υπομονετικά στου Αιγαίου τα παραθύρια.

Και βλέπω ακόμα ένα και μόνο βαθύχρωμο πουλί

Να πίνεται απ' το αίνιγμα της αγκαλιάς σου

Όπως η νύχτα πίνεται από την αυγή

Όπως η αίγλη από τις μορφές τω αγαλμάτων.

Ο Σουρεαλισμός
Όταν ο Andrè Breton(1896-1966), ο θεωρητικός του σουρεαλιστικού κινήματος δημοσίευσε το Σουρεαλιστικό μανιφέστο, διακήρυξε ότι δεν υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα.Για τους σουρεαλιστές το ανομοιγενές, το ά-λογο και το παρά-λογο είχαν αποφασιστική σημασία, πράγμα που επιδίωκαν όχι μόνο με την τέχνη τους αλλά και τη ζωή τους.Καταδυόμενοι στα βάθη του ασυνείδητου, συγχώνευσαν το "πραγματικό" με το "μη πραγματικό", ανέσυραν εικόνες χωρίς τη λογοκρισία της λογικής, κατέγραψαν το αλλόκοτο, το παράδοξο και το μη δυνατό με ρεαλιστική και μη γραφή .